Problemen aan de grens

Omdat mijn visum was afgelopen op 19 november moest ik deze vernieuwen door een bezoek te brengen naar een naburig land en vandaar terug te keren naar Thailand. 

Wel dat was het plan maar het verliep helemaal anders......

Dus zaterdag 18 november vertrokken ik en mijn vriendin naar Cambodia voor één nacht om dan de volgende dag terug te keren naar huis.

Alles verliep probleemloos bij de grens overstap naar Cambodia, Por had geen visum nodig en kon het land binnen met enkel een reispas. Ik daarentegen moest een visum aanvragen en kopen wat ik een week daarvoor had gedaan. 

Eenmaal binnen vertrokken we naar het hotel dat we voor één nacht hadden geboekt en na onze bezittingen daar te hebben geplaatst maakten we een kleine wandeling in de omgeving om iets te drinken en te eten.

Al snel viel ons op dat dit niet zo eenvoudig was zoals in Thailand waar je letterlijk op iedere hoek wel een eetstalletje vind.

In Poipet was dit wel anders, we vonden nergens een eetstalletje en als we iets tegenkwamen op straat dat als Street food zou kunnen doorgaan was er enkel fruit te koop of drank.

Poipet was ook verschrikkelijk druk, overal waren er werken bezig en de straten zaten vol gaten waardoor je echt wel moest opletten om niet te verongelukken.

Uiteindelijk hebben we maar instant noedels gekocht en wat koekjes om deze op te eten in het hotel.

De volgende dag dan maar zonder ontbijt vertrokken naar de grens om terug te keren.

Daar aangekomen konden we zonder enig obstakel de grens oversteken van Cambodia naar Thailand maar dan begonnen de problemen.

De Thaise immigratie beambte bezag mijn paspoort en controleerde alle stempels en riep een hogere officier naar haar toe. Wel als je dit ziet begin dan maar al bang te worden want dat is meestal geen goed teken. 

Ik werd begeleid naar een kantoortje waar ik moest uitleggen wat mijn reden was om te komen naar Thailand en waarom ik daar al zolang verbleef?

Mijn uitleg was dus duidelijk niet in goede aarde gevallen want de toegang werd me geweigerd, reden hiervoor was dat ik al reeds drie maanden in Thailand was en dat ik de grens enkel nog mocht oversteken via een vlucht en niet over land.

Dus een foto werd van me genomen een stempel met geweigerd in mijn paspoort en ik mocht terug naar Cambodia stappen.....

Paniek, paniek.....wat nu....ik ken Cambodia totaal niet, heb daar geen internet verbinding noch geld en had totaal geen idee waar ik vervoer kon vinden naar een dichtstbijzijnde luchthaven.

Dus maar geprobeerd om zoveel mogelijk aan de Thaise kant te blijven om zo internet te hebben en alles te kunnen opzoeken.

Een vlucht geboekt vanuit Siem Reap naar Bangkok, wat dus de meest dicht bijgelegen luchthaven was, en dan opgezocht hoe daar te komen.

Por natuurlijk overstuur maar toch maar besloten dat ze daar moest blijven en dat ik wel mijn plan zou trekken. Gelukkig stuurde ze zoveel mogelijk informatie als mogelijk met allerlei oplossingen.

Uiteindelijk na wat rond vragen een  mini-van gevonden die me naar Siem Reap  bracht en daar aangekomen een hotel gezocht waar ik kon overnachten.

De vier uur durende rit daar naar was gewoon in een waas verlopen, ik weet nog dat ik af en toe zag dat Cambodia wel totaal anders was dan Thailand....vooral leeg en veel landbouw.

Het hotel en het stadje waren gelukkig van een andere kwaliteit dan in Poipet, Siem Reap zag er echt een leuk stadje uit om te verkennen maar door alle stress en ongemak had ik daar echt de puf niet meer voor.

Na een onrustige nacht vervoer naar de luchthaven geregeld en dan met AirAsia naar Bangkok.

Doordat ik al zo een voorgevoel had dat dit toch niet zo eenvoudig zou verlopen had ik dus al een ticket gekocht naar Laos voor volgende maand als bewijs dat ik niet in het land zou blijven.

En een geluk dat ik dit had gedaan want immigratie in de luchthaven van Bangkok vroeg naar dit, indien ik dit niet had dan weet ik niet wat er zou zijn gebeurd......waarschijnlijk ticketje terug naar België.

Maar gelukkig is het niet zover gekomen, ik heb terug een visum voor één maand en hopelijk is dan tegen die tijd mijn werkvergunning in orde waardoor ik dan probleemloos verder in het land mag blijven.

Eind goed al goed.....maar het waren zeker een paar spannende uurtjes...